Dalarna Kopparbergslan

Waar staat Dalarna bekend om?

Een vraag die makkelijk is te beantwoorden en welke 2 antwoorden kent. De eerste en dat is de meest algemene is het Dalarna paardje, maar natuurliefhebbers zullen het hebben over Fullufjället Nationaalpark en Zwedens hoogste waterval.

Dat laatste trok al tijdens de eerste reis met mijn ouders de aandacht. Als ervaren Zwitserland reiziger wordt je natuurlijk aangetrokken tot het woordje waterval. Maar ik zal u gelijk uit de droom helpen, De waterval is niet er imposant.

We waren destijds in het voorseizoen, er lag nog veel ijs op de meren, sneeuw op de bergtoppen. Dat was wel uniek. De bergen waren niet erg hoog, dus ja, dan is het wel interessant dat de toppen nog sneeuw hadden in juni.

In 2024 zijn we ongeveer in dezelfde tijd in het Nationaalpark. In 1984/85 was het gebied nog geen Nationaalpark. Fulufjället is in 2002 ingewijd als Nationaalpark. Een deel van het park ligt overigens in Noorwegen. 

Met de hulp van mijn zus en veel ruststops kwam ik deze keer wel tot de waterval. In de jaren 80 kon ik niet ver genoeg over de rotsen klauteren om goed zicht te krijgen op de waterval. De wandelpaden die er nu zijn, waren er toen nog niet. En doordat de zware winter toendertijd de brug had verwoest was het terrein naar de waterval moeilijk te bereiken. 

Ik heb nog niet besloten hoe ik mijn verslagen van Nationale Parken in Zweden ga uitwerken. Dat komt wel met de tijd. Voorlopig zal ik hier een korte beschrijving maken van het Fulufjället Nationalpark.

Natuurlijk is de geschiedenis van Dalarna net zo lang als de rest van Zweden. Echter het is nog niet zo lang geleden dat Dalarna nog Kopparbergs land heette. Een naam die niet altijd overal bekend is. Als u van Idre naar het Noorse Røros reist over de Noorse zijde van de grens dan zult u merken dat men deze weg nog steeds Kopparbergs weg noemen. Deze weg wordt beschreven op de pagina Noorwegen en de pagina 2025 Storfjäten onder Zweden Foto.

Net als in 2024 maakte ik in 2025 een reis naar het in Dalarna gelegen Storfjäten. Eerst met mijn zus en in 2025 met mijn partner Johan. Voor mij gaan mijn herinneren terug naar 1984. Mijn eerste beer in de vrije natuur zag ik vlakbij Sälen, net als een wilde otter en dat was als 14 jarige best indrukwekkend. De beer kwam elke ochtend naar de rivier. Een visser vroeg me of ik hem had gezien. Ik zei nee, maar ik had wel elke avond de otter zien spelen in de rivier. Aangezien ik in mijn tent sliep vroeg hij of hij me de volgende ochtend zou wekken als de beer kwam. Ik knikte. Die avond kon ik niet geloven dat ik een beer in het wild zou zien. Maar het werd nog spannender. Tegen middernacht hoorde ik een ademhaling. Ik durfde nauwelijks te kijken, maar toen zag ik de neus van een eland.

Met zijn neus opende hij mijn tent ingang en deed zich tegoed aan de salade die ik daar had neer gezet voor het geval ik honger zou krijgen. Er bleef niets over voor mij, maar toen hij naar de rivier ging om te drinken zag ik hem in volle glorie. Waarschijnlijk zal ik een Blog schrijven over deze ervaringen in de natuur. Daarom zal ik u nu meer gaan vertellen over Dalarna.