ZLSM het zegt u misschien niets, maar vooral de ouderen onder ons zullen het wel kennen als het "Miljoenenlijntje". 

De ZLSM rijd in Zuid Limburg van Schin op Geul naar Simpelveld en van daar naar Kerkrade West of naar Vetschau. Vetschau ligt in Duitsland en tot de opheffing van het tracé Verschau - Aachen West - Aachen kon men dus vanuit Nederland direct naar Duitsland reizen. 

De maatschappij rijdt met stoomlocomotieven en met een aantal "Schienenbussen". Er word het hele jaar door gereden. Het hele jaar door zijn er evenementen op het spoor. 

In de wintermaanden word er alleen gereden met de "Schienenbussen". Behalve op de speciale stoomritten voor Sinterklaas en kerst.

Ik kan me nog herinneren dat we als we naar Epen gingen met de vakantie dat we dan wel eens een ritje maakten met de trein van Simpelveld naar Valkenburg. De "Blauwe Engel" deed toen nog dienst op het traject. Ik vond het altijd prachtig om zo vanuit de trein de natuur te bewonderen. We hebben naast heel wat ritjes ook heel veel wandelingen gemaakt langs de spoorlijn. Vele van deze prachtige wandeling bestaan nog steeds. 

Veel ging verloren rondom het Miljoenenlijntje. Het kostte allemaal te veel geld om het in stand te houden. Gelukkig is ook nog heel veel bewaard gebleven. Laten we er samen voor zorgen dat de ZLSM Miljoenen waard wordt. In feite zou deze oude spoorlijn bewaard moeten blijven voor het nageslacht.

Nadat de NS het traject had stilgelegd bleef het aanvankelijk stil op de sporen. Tot een groep enthousiaste vrijwilligers de handen in een sloeg en de ZLSM oprichtte. Het was een zware weg die men moest gaan maar het resultaat mag er zijn.

Een van de grootste hindernissen die overwonnen moesten worden was wel de heraansluiting van de lijn Schin op Geul - Simpelveld. De NS had vrij snel na de afstoting van het traject de wissels naar Simpelveld uit het tracé gehaald waardoor de treinen van de NS nog wel aan de achterzijde van het station Schin op Geul aan het perron konden komen, maar niet meer aan de voorkant. 

Een ander probleem was de beveiliging van de lijn. Deze was nooit aangepast  naar de normale technieken maar de oude beveiliging was niet meer in tact. De oude beveiliging ging met kabels langs de lijn. Die bedient werden vanuit de seinhuizen langs de lijn. Bij station Simpelveld staan er twee. Beide zijn geheel gerestaureerd en weer volledig in dienst van de nieuwe stoomtreinmaatschappij. 

Nadat we onze caravan op zijn plaats hadden gezet op NCC terrein De Bron ging ik op zoek naar uitjes voor de kinderen en zoals u natuurlijk al raadt, een van de dingen hoog op dat lijstje was een bezoek aan de oude Miljoenenlijn. Ik was benieuwd of mijn kinderen net zo enthousiast zouden zijn over de oude spoorlijn als ik zelf. En dat blijk heel aardig te kloppen en zo gingen we er dus al snel op uit. 

Het was in het voorjaar van 2000, toen bracht ik voor het eerst een bezoek aan deze maatschappij. Want ik wilde na al die jaren wel eens zien wat er over was van het zogeheten Miljoenenlijntje van de NS. Mijn eerste aanblik was die van een rode "Schienenbus" die door het prachtige landschap gleed. Even later een stoomtrein die op het station Eys aanreed.

In Simpelveld aangekomen zag ik dat daar de werkplaats van de ZLSM gelegen was. En dus nam ik daar een kijkje. Het was alsof je een sprong in de tijd maakte. Even was het geen 2000 maar 1930. De stoomtrein naar Kerkrade West stond klaar voor vertrek op het perron. Nadat deze was vertrokken ging ik op onderzoek uit.

Samen met de kinderen verkende ik het terrein van de ZLSM. Al snel kwamen we bij de werkplaats waar ook nog een oud fundament van een draaischijf ligt. Hopelijk komt die ooit weer in oude glorie terug, want dat zou het geheel wel afmaken. De watertoren ligt ietwat verscholen achter de werkplaats op de heuvel. De waterkolommen voor de stoomtreinen staan zowel op het perron (nog niet in bedrijf) en bij de werkplaats.

Vanaf het begin waren we verliefd. We hebben veel gewandeld langs de spoorlijn en zo het tracé verkend. Maar natuurlijk ook per spoor hebben we de omgeving verkend. Helemaal in de ban van de stoomtrein genieten we keer op keer van onze bezoeken aan de ZLSM. De stoomtreindagen die elk jaar worden gehouden door de ZLSM  zijn ook favoriet.

Toch verwaterde alles wat omdat het zo moeilijk was de stoomtrein te bereiken nu ons kampeerterrein in 2006 was opgeheven. 

De laatste jaren konden we minder vaak afreizen naar deze geweldige museumbaan. In november van 2007 zijn weer eens op bezoek gegaan. Een goede vriend nodigde ons uit om weer eens mee te komen naar het zuiden en dat is mij en de kinderen prima bevallen.

Voor de exploitatie van de Miljoenenlijn door de ZLSM wordt heel veel historische waarde gehecht aan de klassieke mechanische beveiliging. Het behouden van het nog aanwezige materiaal en het herstellen van het overige materiaal zal de nodige voeten in aarde hebben in de geschiedenis van de ZLSM. In de afgelopen jaren is reeds heel veel werk verzet in dit kader en zo nu en dan ook nog eens met hulp van buitenaf. Maar daarover later meer.

Toen men besloot station Simpelveld uit te breiden naar twee sporen moest men dus wel aan de slag. Omdat het in 1996 al duidelijk was dat men uiteindelijk met 3 treinen wilde kunnen rijden, moest deze beveiliging zeer nauwkeurig ingesteld worden.

Voor de beoogde situatie moesten alle drie de Posten, Post I en Post II en Post T. Gekozen werd voor vier sporen met de volgende indelingen.

Van Simpelveld naar Wijlre:

• vertrekken van de sporen 1, 2, 3 en 4. Ieder spoor zal voorzien worden van een eigen uitrijsein, genoemd D1. D2, D3 en D4.
• Binnenkomen vanuit Wijlre eveneens op de sporen 1, 2, 3 en 4, nu beveiligd met de inrijseinen E1, E2, E3 en E4.

In Post II was in 1996 in de maand oktober aangepast door de veranderingen van de linealenkast zodat deze een rijweg mogelijk kon maken door middel van de krukjes op het bloktoestel. De vensters van het bloktoestel waren nog niet in gebruik omdat hiervoor eerst Post T aangepast moest worden. Wel gereed, maar nog niet in gebruik de uitrijseinen D1 en D2.

Voor de andere kant van het station werd gekozen voor de volgende indelingen voor Kerkrade en Richterich:

• De sporen 1, 2, 3 en 4 kunnen gebruikt gaan worden voor vertrek en aankomst van en naar Kerkrade. De sporen 3 en 4 als vertrek en aankomst spoor voor de richting Richterich. 
• Voor het uitrijden naar Kerkrade vanaf spoor 4 is het noodzakelijk dat de vertakkingsseinen in gebruik moeten blijven. 

Voor het rangeren door de weeks kunnen de wissels vrij bedienbaar blijven. Deze zullen worden vastgelegd als er een treindienst gereden wordt. De rangeerwerkzaamheden worden beveiligd met een zogeheten rouwbrief, nabij de driehoek.

Aan de zijde van Post I zullen drie nieuwe seinen geplaatst moeten worden. Namelijk voor de uitrijseinen voor de sporen 1, 2 en 3. De uitrijder voor spoor 3 wordt verplaatst zodat de seinen op gelijke hoogte komen te staan met elkaar.

Op dat moment, eind 1996, staat men nog voor de grote klus van het aanpassen van de linealenkast in Post I. Dit omdat deze geheel nieuw aangemaakt moet worden. De komst van de heer Eb Vermeulen, een voormalig bankwerker bij het seinwezen van de NS, maak het mogelijk ook deze klus te gaan opknappen.

Naast de inzet van de heer Vermeulen is ook de inzet van de heren Pie Soudant en Wim Smeets maken het mede mogelijk om de klassieke mechanische beveiliging in Simpelveld te behouden voor de toekomst. Door hun bereidheid om kennis over te dragen aan de andere medewerkers van de werkgroep mbt het seinwezen zal het mogelijk worden wordt de mechanische beveiliging van de ZLSM veilig te stellen.

Ook in verband met de plannen van de ZLSM om in de toekomst in Wijlre te kunnen kruisen, zal ook daar de beveiliging moeten worden aangepast. En voor dit item was het dat de heer Math Verboeket contact zocht met Lieve Martine. Math vroeg aan Martine van Os of zij misschien behulpzaam kon zijn  bij het vinden van wekkers en bellen voor de bloktoestellen van de ZLSM. Met name bij het bloktoestel in Wijlre/Gulpen ontbreken  de nodige onderdelen. Men hoopt ook dit toestel na verloop van tijd weer in gebruik te kunnen gaan nemen. Het antwoord van Lieve Martine liet niet lang op zich wachten.

Er werden door de KRO mooie TV-opnamen gemaakt van de Miljoenenlijn en de nadruk werd gelegd op de klassieke beveiliging en het bloktoestel in Wijlre. Op 24 januari ging een delegatie met Math Verboeket mee naar de studio’s in Hilversum om te horen of zijn wens in vervulling zou gaan.

Math hield zijn pleidooi over de ZLSM en de klassieke beveiliging van de treinen van de miljoenenlijn. En als dan het antwoord komt in de persoon van Ton Coolen van NS Cargo. De ZLSM krijgt aangeboden een compleet bloktoestel dat in het verleden dienst heeft gedaan in Budel. Bij deze ontknoping en het zien van het bloktoestel was Math zichtbaar aangedaan. Maar er zou nog een verrassing volgen.

Na de uitzending op 3 februari 1998 krijgt men van een kijkende NS medewerker uit Eindhoven een rangeerlantaarn aangeboden. Maar zelfs daar zou het niet bij blijven. De verkeersleiding in Maastricht stelt eveneens een bloktoestel ter beschikking dat voorheen dienst heeft gedaan in Kerkrade. Dan is het duidelijk dat men met de klassieke mechanische beveiling van de Miljoenenlijn weer verder kan.

In april 1998 is dan ook de klus geklaard met de linealenkast op Post I. Dit hield in dat nu ook de uitrijseinen naar Kerkrade en Richterich in gebruik genomen konden gaan worden. Echter de electrische verbinding welke noodzakelijk is voor de vensterwisseling tussen Post I en Post II zal nog wel even op zich laten wachten. Dit door het volledig ontbreken van de kabel welke dan ook geheel opnieuw aangelegd zal moeten worden.

Voor het uitrijden van spoor 3 naar Kerkrade en Richterich wordt nu gebruik gemaakt van een zogenaamde dubbele trekking. Het uitrijsein van spoor 3 kan nu dus veilig gezet worden zowel naar Kerkrade als naar Richterich, zodra de rijweg juist is ingesteld geworden.

 Dit artikel kwam mede tot stand door de info verschaft in de Miljoenenlijn Expresses uit het verleden met daarin bijdragen van Jens van der Vorn, H. Gielen en Bert Senden. Uiteindelijk zijn de plannen niet helemaal zo uitgevoerd, maar ik vind dit toch zulke interessante informatie over de klassieke beveiliging dat ik het hier toch zo publiceer. Wellicht dat ik in de toekomst nog een keer een artikel wijd aan de beveiliging van de ZLSM.

We kampeerden op ons mooie kampeerterreintje in Valkenburg nabij camping de Bron. Een mooie dag deed ons besluiten om van de camping naar het station in Valkenburg te lopen en aldaar de trein te nemen naar Schin op Geul. We hebben tijd genoeg om een broodje voor onderweg te kopen en vooral om ons treinkaartje te kopen. Enkele luttele minuten zijn we daarna met een Plan V op ons startpunt van de dag aangekomen. Het station Schin op Geul.

Verbazing alom dat het hier dus zo vroeg op de zondag al zo druk is. Er is nauwelijks nog plaats om een auto te parkeren. Ook blijken de stoptreinen die op het NS station stoppen nog veel meer mensen mee te brengen die met de ZLSM mee willen. We kopen ons kaartje bij het loket en gaan dan de omgeving verkennen. Een helling tegen de spoordijk aan is beplant met wijndruiven. Omdat het nog even duurt voor de stoomtrein aan zal komen.

Dan klinkt in de verte een fluitsignaal. Tijd dus om aan de goede kant van het spoor te komen daar de stoomtrein de overweg zal blokkeren. Maar eer de trein in Schin op Geul bij het perron staat moet er nog veel gebeuren. Vlak voor de overweg komt de trein tot stilstand. Dit om de cheftrein de gelegenheid te geven samen met een collega de overweg vlak voor het station te sluiten.

Als die gesloten is dan rolt de stoomtrein het station  binnen. De lokomotief zal hier omlopen zodat hij weer vooraan de trein kan plaats nemen. Een stop van 20 minuten en dan gaat eerst de overweg weer dicht, dan trekt de trein op tot net over de overweg zodat de chef trein en zijn collega weer in de trein kunnen stappen. Dan begint de reis naar Wijlre.

De kinderen zijn helemaal ondersteboven van de trein en verkennen het rijtuig waarin wij zitten. Dan gaan we samen kijken naar de lokomotief die vanuit het eerste rijtuig mooi te zien is. Ondertussen maak ik mooie foto’s van de omgeving van de trein en van de trein zelf. Voor we het weten zijn we al weer in Wijlre. De Brand Brouwerij glimt in de ochtendzon ons tegemoet.

Na een korte stop gaat de trein weer verder naar Eys. Het heuvellandschap waar de trein door rijdt is prachtig tot adembenemend vooral omdat de zon schijnt en er veel bloemen in de weiden en bermen langs de spoorbaan bloeien. Het station in Eys stelt niet veel voor. De halte plaats is vlak bij het viaduct over de weg en dus staan hier vele mensen te wachten om een plaatje te schieten van de stoomtrein.

Even verderop passeren we een klein campinkje dat pal aan de spoorbaan ligt. Het lijkt mij een sensatie hier dus eens een weekend of langer door te brengen en zo dus minimaal 1 dag de treinen voorbij te zien komen. Dan maar wat roet in het eten van de stoomtrein. We krijgen nog een mooi vergezicht op een kasteeltje onderweg naar Simpelveld. Dan zijn we, veel te snel al weer voor ons gevoel, in Simpelveld. We besluiten in de trein te blijven zitten en door te reizen naar Kerkrade. De rit wordt pas een half uur later weer voortgezet en intussen is de kleinste lekker gaan slapen in zijn buggy.

Erg spectaculair is het traject niet. Maar het hoort er wel bij en daarom heeft het toch ook wel zijn charme voor de treinliefhebber. Vooral het passeren van de lokloods en de seinhuisjes is heel erg mooi. Een korte stop bij Spekholzerheide en dan door naar Kerkrade. Daar aangekomen blijven we lekker in de trein zitten en laten ons weer terug brengen naar Simpelveld. De lok moet hier opnieuw omlopen en komt weer achterstevoren voor de trein te staan.

Vlak bij station Simpelveld besluit Glenn weer wakker te worden en dus gaan we dan eerst wat drinken en wat eten. De zon schijnt heerlijk en dus genieten we buiten van onze meegebrachte lunch. Dan kijken we nog wat rond want we zijn nog lang niet uitgekeken op het station in Simpelveld en bij de werkplaats. Ook rijdt de LGB tuinspoorbaan en dus kijken we daar ook een poosje.

Gavin vindt het prachtig en geniet van de kleine zwitserse treinen van de RhB. Dan is het tijd voor de Schienenbus ofwel Railbus naar Vetschau in Duitsland. We nemen plaats in het laatste rijtuig omdat we toch  blijven zitten in Vetschau om door te reizen naar Schin op Geul. De conducteur in opleiding verteld wat over de mogelijkheden om te wandelen rondom Vetschau en al heel snel zijn we in Bocholz. Daarna passeren we de Duitse grens en rijden door naar Vetschau. Het is geen echt station, meer een halteplaats.

De trein wacht hier 5 minuten en dan komt de machinist naar ons rijtuig. We mogen bij de machinist mee kijken in de stuurstand die zeer groot van opzet is. We genieten dan ook van onze reis weer terug naar Simpelveld. Daar wachten we weer even om daarna de reis naar Schin op Geul weer aan te vangen.

De Railbus is een heel andere ervaring dan de luxe stoomtrein maar de omklapbare banken en vele andere curiositeiten maken deze rit ook tot een geweldig feest. We herkennen nu meer dingen in het landschap en kunnen ons de tijd nemen die beter te bekijken. Als we in Schin op Geul aan komen besluiten we om in het dorp te kijken voor een ijsje. Nu ja, dat is er niet dus gaan we maar IJsthee op het station in de restauratie drinken.

Voor we echter weer bij het station komen zien we in een tuin een prachtig gebouwd treinviaduct. En tot onze grote schik rijdt ook deze LGB trein vandaag. We kijken hem heel wat rondjes na tot het echt tijd wordt voor de stationsrestauratie. Daar voel ik me helemaal thuis. Alles is in de sfeer van Zwitserland. Veel prenten van Zwitserse treinen en lokomotieven waaronder enkele Krokodillen. Ja het is prettig toeven hier.

Vlak voor de trein komt krijgt Glenn nog even een schone broek en dan zijn we er weer helemaal klaar voor. We kijken nog even buiten wat rond en ontdekken een soort monument met heel veel verschillende afkortingen van spoorwegmaatschappijen erop. Ik kan niet ontdekken wat het precies is, maar daar zullen we aan de hand van de foto’s wel uit komen denk ik zo.

Dan komt weer onze stoomtrein aangestoomd. We kijken nu hoe hij achter wordt losgekoppeld. En dan nemen we plaats in het buffetrijtuig. Dit heeft een totaal andere sfeer dan de fluwelen eerste klasse rijtuigen die de rest van de trein bepalen. De mooie glanzende houtenbanken zijn niet ongerieflijk om te zitten en ook hier raken we niet uitgekeken. Gelukkig kan de kinderwagen in het bagagedeel van het buffetrijtuig zodat Glenn ook lekker rond kan wandelen in de trein.

Van de medewerker in het restauratierijtuig krijgen we heel wat tips en de rangeerder die bij ons zit weet een heleboel over de ZLSM te vertellen. Ook nog over vroeger. Dat is altijd leuk om te horen. En dan komt helaas voor de laatste keer deze dag het station van Simpelveld in zicht. We werpen nog een blik op het seinhuisje en weten dan dat we daar ook nog eens een bezoek aan moeten brengen. Het andere seinhuis hebben we vorige week al eens bekeken.

De laatste trein zat goed vol en het duurt wel even voor iedereen uit de trein is en het perron heeft verlaten. Het stationsgebouw is nog wel open, maar er zijn geen loketisten meer. Ook de souvenierwinkel is al gesloten. Maar we kunnen nog wel een ijsje kopen in de restauratie waar men ook bezig is om een einde aan de dag te maken. Met onze ijsjes lopen we nog een keer langs het vele moois in het stationsgebouw. Dan staat onze taxi voor de deur en gaan we snel terug naar de camping.

Het is intussen al bijna 19.00 uur en dus gaan we eerst douchen. Dan lopen we nog even over de camping zoals we dat iedere avond doen. Glenn en Gavin hebben geen honger meer na alle broodjes, ijsjes en wat nog meer. Dat scheelt weer en dus gaat Glenn gelijk zijn bedje in. Hij is het er niet mee eens, maar na een half uurtje slaapt hij als een roos.

Gavin en ik spelen nog een spelletje alvorens ook hij naar bedje gaat. Dan ga ik er eens lekker voor zitten en bekijk alles wat ik vandaag heb verzameld. Donderdag gaan we samen met pappa deze dag nog een keer overdoen. Dan gaat de videocamera mee. Ik heb er echt zin in. Foto’s heb ik nu genoeg. Maar echte beelden, ja, daar heb ik wel oren naar. Helaas gaat het bezoek met pappa niet door, dus gaan we zonder hem. Helaas kan ik niet en twee kinderen meenemen en filmen. Dat is dus mislukt.

Om alles in 1 dag te bekijken heb je geen handen, oren en ogen genoeg. Zo hebben we nog niet gezien hoe de stoomlok ergens water inneemt. En dat moet toch wel gebeuren op zo’n dag. Maar daar komen we ook nog wel eens achter.

In de werkplaats wordt de laatste hand gelegd aan een andere mooie zweedse lok. Hopelijk komt hij zoals gepland dus komende donderdag op de baan. We zullen het moeten afwachten. Er wordt door de vrijwilligers in ieder geval hard aan gewerkt.

Opnieuw moest ik op zoek naar iemand die me wilde begeleiden naar het zuiden. De miljoenenlijn bestaat 150 jaar en ik had lang van te voren afgesproken met mijn nu exman dat we dat samen als gezin zouden bezoeken. Zoals zo vaak echter kwam er op het allerlaatste moment weer een kink in de kabel en moest ik alleen op stap met de kinderen.

Omdat het dan onmogelijk zou zijn om foto's te maken moest ik op zoek naar iemand die mee wilde. Gelukkig was Jan Stolk bereid met me mee te gaan en een oogje op de kinderen te houden. De oud machinist vond het ook wel geweldig om een kijkje te nemen op dit oude stukje voor. 

We parkeren de auto in Valkenburg en gaan dan verder met de trein. We verwachten dat het wel heel erg druk gaat worden. Omdat het internet wel maar online boekingen nog niet geboren waren was het eerste waar we in Valkenburg op zoek naar gingen kaartjes. 

Maar voor al dit geweld het station binnenloopt moeten we eerst nog een kaartje zien te bemachtigen. Hoewel we erg vroeg zijn gearriveerd staat er toch al een forse rij bij de loketten die ook nog eens een uur later dan in de boekjes vermeld staat zullen open gaan. Maar ons geduld word beloont en we krijgen onze dagpasjes om de hele dag op het jarige spoor te reizen.

Als de eerste stoomlocomotieven arriveren op het station gaat er een siddering door de meeste mensen. Kinderen die nog nooit een stoomloc hebben gezien en ouderen die vol weemoed terugdenken aan hun jeugd. Wij gaan eerst via Heerlen naar Aachen. Daar is een opendag in de werkplaats van de Euregiobahn. Daarna gaan we met de bus naar Vetschau en vervolgens door naar Simpelveld met een echte Schienenbus.

Elk jaar opnieuw worden er op het terrein van de ZLSM in Simpelveld de stoomtreindagen georganiseerd. In zo'n weekend zijn altijd een aantal locomotieven te gast bij de ZLSM. Ze komen van bevriende stoomtrein- of stoomtrammaatschappijen uit Nederland.

Ik heb in het verleden een aantal van deze weekenden bezocht. Een geweldige ervaring. Ik heb er veel foto's van maar deze moeten allemaal nog gescand worden. Dus dat kan nog wel even duren.

Misschien dat we dit jaar nog een keer van de partij zijn. Nu hebben we een digitale camera en kunnen we wellicht wat nieuw materiaal plaatsen.

In 2020 woon ik inmiddels al weer 9 jaar in Zweden. Van een heleboel dingen is het nog niet gekomen, maar wat in het vat zit verzuurt niet. Dus blijf ik gewoon bezig met mijn nieuwe site en komt ook hier nieuwe informatie over de afgelopen jaren. 

Klik op op de foto van het stationsloket van Simpelveld om naar de site van de ZLSM te gaan. Daar verneemt u meer over de Stoomtreindagen en andere evenementen op het spoor van de Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij.