Vervolg Spanje

Het feest gaat beginnen

Zoals verwacht willen de kinderen niet mee. En ja, als ik de enige ben die ze mee wil hebben, dan laat ik het er maar bij. We gaan tegen een uur of 8 op weg. Veels te vroeg blijkt wel, maar ik geef niet op.

Ik kan heel lang doen over een glas drinken als het moet en dat lukt me dan ook om tijd te rekken. Tegen een uur of 9 gaan we naar een restaurant. Ook veels te vroeg blijkt weer. Jammer dat we niet meer informatie op voorhand hadden.

Dan maar weer dezelfde techniek gebruiken. Ik gebruik mijn maagband nu als excuus om heel langzaam te eten en er ook nog een fles water bij te krijgen. Het eten smaakt fantastisch maar mijn gezelschap maakt het me moeilijk om enthousiast te blijven. Toch wil ik niet opgeven.

Het ezeltje langs de weg laat me in elk geval lachen. De kinderen rijden in het karretje of rennen er achteraan.

De lampjes gaan branden en El Torcal op de achtergrond maakt het even of ik in de Alpen ben in plaats van het in het gouden velden gehulde Villanueva de la Conception.

Overal staan nu kraampjes met eten of drinken

De meisjes in flamingojurkjes. Ze stelen de show tot het fiesta begint

Tegen middernacht nog geen sprake van de verwachte flamingodansers en ik geef het op. De kinderen zijn nu al lang alleen, en ik weet bet dat ze bellen als er iets is, voor mijn gevoel kan ik niet langer wegblijven.

Hoe meer het donker wordt, hoe gezelliger zijn de straatjes van dit kleine witte stadje tussen Antequera en Malaga.

Nu is het dan wel donker. Er komen steeds meer mensen.

De luiken van de huizen gaan langzaam open. Het is nog steeds warm, maar niet meer snikheet. Ik geniet ervan en hoop dat het lang gaat duren

De plaatselijke discotheek is gesloten gedurende de Fiesta

Gratis water, dat is wel een goed idee want het is nog steeds erg warm.

Het wordt steeds drukker op het plein, maar we hebben geen idee wanneer de danser zullen komen.

Het hele plein is vol met mensen maar helaas wil mijn ex niet gaan zitten. Zo wordt het wel erg moeilijk om deze avond vol te houden.

Een reisje naar Ronda

Een laatste blik naar het noorden en de rotsen van El Torcal. Nu gaat onze neus naar het zuidwesten.

16 Augustus

Eindelijk gaan we Andalucia een beetje verkennen. We gaan naar Ronja, maar ik zal een beetje creatief boekhouden en de rit zo lang mogelijk maken als ik maar durf. Want het is hier prachtig en de jongens zitten met hun spelcomputers op de achterbank.

Toch wil ik ervan genieten. Een laatste blik op El Torcal tot we afbuigen naar Ronda. De olijfbomen maken het toch tot een speciaal gebied. Het geluk is een beetje met mij doordat een aantal wegen afgesloten zijn.

Dus we komen nog bijna in Antequera voor we af kunnen buigen naar Ronda. Maar het lukt. Over kleine weggetjes kruip ik richting Ronda. We passeren Sendero Sierera de Huma vlak voor we in El Chorro zullen komen. El Chorro is vooral bekend om het lang vervallen pad El Caminito del Rey. Maar sinds ons bezoek is het pad hersteld en kunnen wandelaars weer hun hart ophalen in dit prachtige stukje natuur. Een gezonde dosis antistoffen voor hoogtevrees blijven nodig. Wilt u weten hoe het er aan toe ging voor de nieuwe wandelweg werd aangelegd, google dan eens op 'YouTube en u komt huiveringwekkende video's tegen.

Wat een bloemen hebben deze agaven, het lijken wel bomen, Sendero Sierra de Huma

Wat heeft dit huis een prachtig uitzicht. Daar wil ik wel wonen, als het niet zo warm was in de zomer.

Adelaars, ik vind ze toch altijd weer. Ook al is deze heel hoog in de lucht.

We staan in de volle zon, dus lang kan ik het uitlaten van Manga niet maken. Maar er is geen mens te bekennen dus laat ik hem lekker los rennen tot ook hij de warmte zat is en zich aan zijn water te goed doet.

Te koop, vlak bij El Caminito del Rey. Zou het zo willen opknappen als zomerhuisje.

Olijfbomen of cactussen of agaves in grotes die ik nog nooit in de vrije natuur heb gezien. Het is prachtig, maar toch verlang ik naar fris groen en felle bloemen.

El Chorro, hier komen nog stoomlocomotieven langs. Helaas nu geen enkele trein.

De rotsen en het water en de bossen rond El Caminito de la Rey maken nu plaats voor kale rotsen,

Toch zijn de olijfbomen al snel weer van de partij.

Zoveel verschillende soorten komen we tegen op weg naar Ronda.

Overal rijen olijfbomen. Geloof niet dat ik mijn leven ooit zoveel olijfbomen heb gezien. Ook niet in Italië

Toch mooi dat het wat frisser is vandaag. Nu hebben we een mooi zicht op El Torcal

La Joya is onderdeel van de Minicipio de Antequera

Parc National en Sendero Sierra de Huma. Bij de ingang van het wandelpad stoppen we om de benen te strekken en ik wil de prachtige agaves vastleggen.

Het uitzicht is pracht aan de voet van de berg waar u de wandeling Sendero Sierra de Huma kunt maken. Gelukkig zijn er wat wolken, anders was het hier verschrikkelijk heet geworden.

El Caminito del Rey, de brug in de verte is de oude brug. Vlak na ons bezoek aan Spanje is men toch begonnen om het oude pad in glorie te herstellen. Hoewel afgesloten waren er nog altijd waaghalzen die zich over het 100 jarige pad waagden.

Tele doet veel. Hier het oude half vergane pad, El Caminito del Rey

Als we het wandelgebied van El Caminito de la Rey achter ons laten duikt dit mooie kunstwerkje op. Ermita de Nuesttra Senora de Villaverde

Net als in El Torcal treffen we ook hier weer door water gevormde rotsen aan die inmense afmetingen hebben.

Hier een heel oud huis. Of het nog bewoond is? Ik weet het niet.

Ronda

Het vinden van een parkeerplaats is echt een ramp. Maar het lukt ons toch, maar we zitten volgens mij niet meer in het centrum. We zien het straks wel. Als het moet dan kan hij de auto wel gaan halen met een van de kinderen en dan wacht ik wel op hem. Want die parkeergarage is me echt iets te laag voor onze hoge bus.

Dus moeten we langs de woonwijk terug lopen naar het centrum. En daar treffen we rijen prachtige gele huizen aan. Een heel contrast met het vele wit. Maar wel mooi met al die witte trappen ervoor. Inmiddels zijn we allemaal hongerig, maar de cafetaria biedt alleen drinken tot 17 uur. Dus na een drankje gaan we verder naar het centrum.

Achteraf verbaast het me hoeveel geduld mijn ex heeft gehad toen. Normaal gesproken had hij allang weer terug gewild. Nu kopen we mooie witte kleren voor ons allemaal. Zelfs de jongens hebben er zin in.

En nu op naar een maaltijd. Er moet hier toch iets te eten zijn. Maak me niet gek dat ik moet wachten tot de avond.