Toen moeder gedwongen werd om te verhuizen nadat pappa was overleden wilde ze niets. Ze wilde terug naar haar flat. Maar dat ging niet. Ze was juist verhuisd toen ik emigreerde. Ik geloof niet dat ze door had dat ik werkelijk naar het buitenland ging om te wonen en daardoor werd veel voor mij een lange afstands regeling. 

Mijn verhouding met haar was niet goed, was dat nooit geweest ook, en dat zou nooit meer goed komen. Daar was ik me van bewust. Ik nam afscheid van haar op een wijze die voor mij toereikend zou zijn mocht ik ooit te laat komen. Voor mij voelde het goed, maar ik had geen idee of de boodschap werkelijk aan kwam dat ik niet langer in de buurt zou wonen.

Ik werd wel op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen maar pas toen ik haar kort voor haar dood bezocht besefte ik in welke hel ze geleefd moet hebben. En een van de boosdoeners was de levering van zorg, beter gezegd verzorgingsmateriaal.

Ik ging naar de wc en zag ineens een mededeling hangen. "De luiers van mevrouw mogen niet meer dan 4 keer per dag gewisseld worden." Na mijn grote boodschap vroeg ik uitleg.

Dan komt het trieste verhaal los. Moeder probeerde zo en zo kwaad als het ging op tijd naar de WC te gaan, maar helaas werkte haar lichaam niet altjid mee. Een zus van mij die niet officieel met de zorg van moeder belast was, kwam er het vaakste. Zij verzorgde moeder op de tijden dat ze daar aanwezig was. En ineens kreeg ze een reprimande dat ze moeder te vaak verschoonde. Het materiaal was niet berekend op meer dan 4 verschoningen per dag!

Op de vraag of ze moeder dan maar in haar ontlasting moest laten zitten werd beschamend bevestigend geantwoord. Ja, we moeten die 4 luiers over de dag verdelen ook al betekend dat dat mevrouw dus een deel van de dag in haar eigen ontlasting moet zitten. We praten al snel over kindermishandeling als we een baby of peuter niet op tijd verschonen, maar het is volgens de huidige protocollen helemaal oke als ouderen dus gewoon in hun ontlasting liggen tot het tijd is voor een nieuwe luier! Wie kan mij het verschil uitleggen tussen een baby en een hulpeloze oudere? Hebben die niet evenveel recht?

Klaarblijkelijk niet. Er wordt dus duidelijk met twee of misschien wel meer maten gemeten. Een baby moet verzorgd worden, maar als we ouder worden en niet meer voor ons zelf kunnen zorgen, dan ineens is die bescherming er niet meer. Dan moeten we maar in de stront liggen tot het "tijd" is. 

Van mij konden ze dus de pot op. Wanneer ik daar was hing specifiek een handdoek op zodat ik de walgelijke mededeling niet kon zien. Dat was mij te mensonterend. Om iemand koste wat het kost in zijn ontlasting of urine te laten zitten als het niet nodig is. Hoe kun je als organisatie zelfs maar op het idee komen om hulpverleners te verplichten om een oudere maar in zijn of haar troep te laten zitten, alleen omdat je niet meer luiers wilt inkopen?

Ik heb de vraag neergelegd bij het verzorgingshuis en zij verwijzen naar de verzekering. Ik heb de verzekering gebeld, en die wijzen fijn terug naar het verzorgingshuis. Ik heb dus sterk de indruk dat als er geen vrijwilligers zijn, dat ze niet vaker als 4 keer iemand willen verschonen en niet dat dit zo zeer gelegen is in het aantal luiers dat gekocht mag worden. Misschien hebben ze personeel te kort, maar ik blijf het een vreemde situatie vinden.

Zo duurde het ook niet lang voor ik merkte dat moeders maaltijden in de vuilnisbak belandden. Want als etenstijd over was en moeder niet (voldoende) gegeten had, dan gooide men het gewoon weg. Waarom niet even gaan zitten en even de tijd nemen zodat ze in elk geval genoeg eet. Ze is in de laatste maanden enorm afgevallen en niemand lijkt het op te vallen of er iets aan of mee te doen.