Is er leven zonder gas?
Ik denk dat het de hamvraag is die in Nederland op dit moment speelt. Vooral gezien de enorme impact die de gaswinning in Nederland heeft op de inwoners van Groningen en Drenthe en de rest van het land. Vol verbazing en soms ook verachting volg ik nu op afstand het gasdebat. Ik sta versteld van de kromme oplossingen waarmee de Nederlandse regering probeert de burger af te schepen en die de veroorzaker alleen maar minder belasten. Te gek voor woorden.
Maar daar gaat deze blog niet over. Dat laat ik aan de betrokkenen over. Ik zal u nu vertellen over mijn gasloze leven.
Geen gas? Hoe doen andere landen dat?
De NOS kopte vandaag met Geen gas meer in nieuwbouwwijken, hoe doen andere landen dat? Meteen gingen mijn nekharen recht overeind staan. Want gas is hier in noord Zweden iets dat in een fles zit en dat je niet meer dan noodzakelijk gebruikt, bijv voor een bbq of in een caravan of camper. Misschien in miniverpakking in je rugzak.
Onze eerste huis in Zweden en onze eerste winterdoop. Dit is winter! Niet die kwakkelwinters waar we in Nederland gewend aan waren. Dit lijkt er meer op. Zoals we tijdens wintersport meemaakten in Zwitserland, met dat onderbuik gevoel, zo wil je wonen. En dan ineens, dan woon je zo!
Stoken doen we op pellets van hout. Kleine korrels houtafval geperst tot kleine staafjes welke langzaam in de kache verdwijnen. Soms een uitdaging om de kachel aan te houden, soms een uitdaging om de kachel 's morgens weer aan de gang te krijgen. Maar mis ik mijn CV op gas? NEE.
Gas is nooit mijn ding geweest. Vooral niet als het om koken gaat. Lang was ik zelfs in de caravan bang om op gas te koken, maar naar mate ik ouder werd en volwassen ging die angst over. Maar nooit, nooit heb ik op gas willen koken thuis. Heb het een hele korte tijd gedaan toen ik net ging samenwonen omdat er geen andere mogelijkheid was, maar een succes kon ik het niet noemen.
Is het dan allemaal rozegeur?
Nee, natuurlijk niet. Er moet hout gehakt worden, laten doen kost natuurlijk geld. Dus daar zijn goede contacten wel een must. Samen zijn we sterk is ook ene die opgaat. De ene is goed in dit, de ander in dat. Dus samen komen we er wel uit. In het voorjaar moet er gekapt worden voor de sapstromen het relatief droge hout weer nat maken. Daarna moet het drogen, daar is plaats voor nodig. Na een jaar kun je pas beginnen met kloven en dan liefst nog een jaar drogen voor je het gaat gebruiken.
Hoeveel gebruik je dan? Dat hangt er helemaal vanaf. Stook je geheel op hout zoals ik een winter deed, dan reken je in de koudste maanden op een kubieke meter hout per week. In totaal was het voor een kleine woning 18 kubieke meter. Toen ik nog kleiner woonde kwam ik de winter door met nog niet eens de helft van deze hoeveelheid.
Natuurlijk kan je ook kant en klaar kopen, maar dat is relatief duur en transport komt er dan ook bij. De prijzen van hout verschillen enorm net als welk hout wordt er aangeboden. Berken, of dennen. Of een mix van beiden. De keus is groot.
Hebben we dan ook alternatieven? Ja natuurlijk! Je kan ook gaan combineren met een luchtwarmtepomp en eventueel bergwarmte. Dat levert veel warmte op en scheelt aanmerkelijk in je maandelijkse kosten. De aanschaf van een redelijke luchtwarmtepomp komt echter wel op zo'n 20.000,00 kronen, zeg maar 2.000 euro. Inclusief montage. Met korting die hier in Zweden geldt op de arbeid.
Veel mensen leggen vloerverwarming, maar ook daar zijn behoorlijk wat kosten aan verbonden. De houten vloeren moeten in veel gevallen van een soort cement worden voorzien om de leidingen in te kunnen leggen. Geen klusje voor een doe-het-zelver zonder ervaring.
Daarnaast moet de buitenunit sneeuwvrij gehouden worden. Hetgeen soms dus wel een probleem kan zijn. Zeker bij de hoeveelheden sneeuw die we deze winter voor onze kiezen gehad hebben. Maar voor alles is een oplossing. Gewoon niet bij de pakken neer gaan zitten.
Hoe bevalt leven zonder gas?
De eerste ervaring was dus een combi van electra-hout-pellets. Hoofdzakelijk pellets. Het is overigens best zwaar om die zakken naar de kachel te zeulen en erin te gooien. We hadden voor dat huis ca 12 m3 pellets nodig om door een hele koude winter, max -48, te komen.
Nu was dat erg extreem en heb ik het sindsdien niet meer meegemaakt. Maar daarvoor in de plaats kreeg ik dus deze winter extreem veel sneeuw. Ook niet echt handig als je 600 m eigen weg hebt.
Bovendien lijken die zakken pellets handig, maar de opslag is nog lang niet altijd zo eenvoudig als men denkt. Buiten laten staan was voor ons een optie, maar uiteindelijk hadden we daar wel spijt van. Binnen was beter geweest.
Leven met uitsluitend electriciteit bevalt mij tot op heden prima. Ik heb zelfs tijdelijke huizen gehad waar ik op hout kookte. Dat is aanpassen, maar uiteindelijk kom je er wel. Het is niet zo moeilijk als je bereid bent om de exclusieve keuken een poosje vaarwel te zeggen.
Het grootste nadeel
Ik wil afsluiten met 1 groot nadeel van leven zonder gas. Als je uitsluitend electriciteit tot je beschikking hebt dan wordt stroomuitval ineens een ernstige zaak. Hoe krijgen we eten als het fornuis niet werkt, de magnetron stil blijft en het koffiezetapparaat niet reutelt? Juist ja, improviseren. Verlichting ondervang je met voldoende kaarslicht en olielampen. Dat gaat nog wel. Maar eten koken?
Daarvoor is een gastoestel dan weer wel handig. Met een gasfles. Die gasfles moet je wel warm hebben staan, bijvoorbeeld in een aardappelkelder of verwarmde garage. Anders heb je er weinig aan als nood aan de man komt. Een gasbbq met een kookpit zijn voor ons een ideale oplossing om achter de hand te hebben.
Een uur gaat wel, maar in onze regio zijn onderbrekingen die soms vele dagen lang aanhouden wel iets waar we rekening mee moeten houden.
Mijn gevoel over #gasdebat
Aangezien ik niet in Nederland woon kan ik dus slechts over mijn gevoelens praten omtrent het gasdebat. En dan gaan mijn nekharen gelijk recht overeind staan. Waarom doet de Nederlandse Staat er zo lang over om de aansprakelijke veroorzakers van de aarbevingsschade aansprakelijk te stellen? Waarom lijken de rechten die burgers hebben in het niet te vallen en worden veroorzakers van alle ellende beschermd?
Een bescherming die zelfs verder lijkt te rijken dan alleen maar proberen om de schadeuitkering aan de slachtoffers zo laag mogelijk te houden. Ene die zelfs heeft geleidt tot de afschaffing van dividentbelasting. Naar aanleiding van een rapport dat is opgestelt in opdracht van degenen die het meest baat hebben bij de afschaffing van de dividentbelasting. Zijn deze grote industriële machten sterker dan 17 miljoen burgers? Het lijkt er haast wel op.
Waarom mag de NAM zo lang doen over het vaststellen van schade die al zo lang bewezen. Waarom staat men hen toe om steeds weer excuses te vinden om maar niet te betalen en herstellen? Wat is eigenlijk het belang van de industrie? Wie geeft nu eindelijk een eerlijk beeld van alle schade en vooral van alle onrust die dit veroorzaakt onder de bevolking.
Ministers die vergeten dat memo's bestaan. Opdrachtgevers die weggewerkt worden zodat het lijkt alsof in opdracht van de regering een onderzoek is gedaan. En dat terwijl de hoofdopdrachtgever gewoon Shell blijkt te zijn. Waarom is de macht van Shell zo groot? Heeft het met het koninklijke verleden te maken? Ik heb geen idee. Maar mijn gevoel is bevestigd. Ik ben op tijd weggegaan. Ik ben heel blij dat ik deze ellende niet hoef mee te maken. Want ik zou ontploffen.
Ik kan gewoon niet begrijpen dat de veiligheid van burgers, van kleine kinderen, minder belangijk is als het te vriend houden van grote industriëlen. Oh ja, dat zijn die bedrijven waar onze oud politici na hun politieke loopbaan een goede baan moeten hebben die het "slechte" salaris moeten compenseren van hun tijd in de regering of Tweede en Eerste Kamer. Gek genoeg lees ik keer op keer weer hoe oud politici ineens binnen het bedrijfsleven verder mogen spelen met de gevoelens van mensen. Het lijkt wel of onze volksvertegenwoordiging een vertegenwoordiging is van industriëlen die uiteindelijk voor een goed pensioen moeten zorgen.
Kort om, ik krijg een rot gevoel van in mijn maag. Ik voel me bedrogen als Nederlander. Want in de jaren dat ik Nederland nu heb verlaten is alles wat ik heb zien opbouwen naar de haaien geholpen. De WMO, wat al een gedrocht was, wordt met de dag erger. Waarschuwingen van platforms, waar ik zelf actief deel aan heb genomen, werden in de wind geslagen. Alles waar we voor vochten is weg. We waren op weg om eindelijk goede jeugdzorg te organiseren, maar het is nu een drama dat met de dag groter wordt.
En de Groningers, Drenthen en Friezen zij lijden. Maar niet meer in stilte. Daarom schrijf ik juist voor hen dit blog. Er zijn oplossingen, maar niemand wil die horen. Toch zeg ik het hier en nu. Ook al woon ik in Zweden! Al deze mensen, burgers van Nederland, hebben recht op een oplossing. NU, niet morgen. Niet na nog een rapport waarvan niemand weet wie de echte opdrachtgever is. Gewoon nu. Zodat kinderen weer veilig slapen en niet meer bang hoeven zijn dat hun huis er morgen misschien niet meer zal zijn.
Reactie schrijven