Mijn eerste bezoek aan de drafbaan in actie. Ach ja, natuurlijk. We zijn hier de afgelopen maanden zo vaak even geweest. Maar het is toch even anders als ineens alles vol leven is. Anders staan er slechts wat paarden in weiden en zijn de stallen leeg.

Nu is het echter een drukte van belang. Deze ene week, de "hästveckan" draait de renbaan overuren. Of in ieder geval, dat is de bedoeling. Slechts 1 keer per jaar is de renbaan gedurende een week in gebruik. Ongelooflijk dat zoiets functioneert en rendabel is, maar dat is het werkelijk. 

Natuurlijk wordt ik voorzien van de nodige achtergrond informatie. Met een partner die tot voor een paar jaar terug zelf paarden had is er natuurlijk veel te vertellen aan een leek die niet veel meer heeft gedaan dan wat recreatief rijden in haar jeugd. 

De spanning zit er bij sommigen goed in en er wordt druk overlegd op welk paard men zal wedden. Ik adem de sfeer in en probeer mijn eigen gedachten los te laten. Zelf heb ik niets met weddenschappen maar voor deze ene dag wil ik een uitzondering maken en proberen te begrijpen wat zich op de renbaan afspeelt. Al snel heb ik door dat ik meer geinteresseerd ben in fotografie van het geheel als dat ik echt bezig ben met de activiteiten. 

De eerste race die we bekijken is er ene zonder wagen. De dames en heren rijden met hun paarden voor de beste plaatsen, maar zelf zie ik de spanning er niet van in. Ja behalve dan om te fotograferen en hun snelheid en emoties op de foto over te brengen. Het is wel een sfeer, dat moet ik toegeven. 

Maar van het hele verhaal van wedden begrijp ik tot op de dag van heden geen snars en dus zal ik nog heel wat lessen nodig hebben van mijn partner om er meer van te begrijpen dan dat ik nu doe. Ongelooflijk maar waar. Ik krijg weer helemaal de kriebels met een goede camera in mijn handen. Mijn verdriet van maandenlang zonder een redelijke camera begint weg te ebben als de avond vordert. De sfeer geeft emoties en die hoop ik terug te kunnen vinden in de foto's die ik maak. 

Aangrijpend is ook wel de aanmoediging van de ruiters naar hun dieren. Sommigen klinken wel erg hard, maar ja, het zal waarschijnlijk hun manier van werken zijn. Sommigen zeggen volgens mij niet de liefste dingen tegen hun paard, maar het is moeilijk te verstaan met het gegons van stemmen om je heen. Van mensen die luidkeels hun favoriet aanmoedigen om dan ineens triest op een stoel te zakken als het paard op een onmogelijke plaats is komen te liggen in de race. 

Dan komen er nieuwe deelnemers de baan op. Deze keer met wagens. Ik weet niet hoe ze heten maar voor mijn verhaal volstaat het woord wagens. Want ieder die wil weten wat voor wagens, die kijkt op de foto en weet of zelf wat het is, of zoekt het op. Op dit moment is dat even niet belangrijk voor mij. 

Ik geniet van de statige paarden die met hun jockeys hun race voor bereiden. Sommigen beginnen langzaam alsof men zich wil showen, anderen trekken op korte stukjes even alles uit de kast. Zo komt het althans op mij over. Ik heb geen idee wat de strategie is, nog van het wedden op de paarden, nog van het voorbereiden van de paarden op de race.

Maar als ik dan zo'n mooi glanzend paard over de baan zie komen dan wil ik dat vastleggen. Die mooie blik in die ogen. Die prachtige kleuren van het paard. Het is een prachtige ervaring dit te mogen zien. Tussen de races door moet de baan ook nog onderhouden worden en dat maakt dat de avond al snel gevuld is met vele activiteiten. De foto's hieronder nemen u mee in een impressie op de racebaan. De openingsdag van een week van paardenraces.

Op de tweede dag dat er geracet wordt, is de zon ver te zoeken. Het regent en we schuilen in de auto om niet nat te worden. Daarna gaan we nog een poosje naar de races kijken vanuit het restaurant waar we een lekker maaltijd genieten. 

Het is vandaag helemaal niet druk op de baan, maar de meeste mensen wedden via wedkantoren, te vinden in bijna elk dorp in een supermarkt, op de races. Het zegt dus niet over de omzet of er veel of weinig mensen staan langs de baan. Natuurlijk is het voor de sporters leuker als er veel enthousiast publiek langs de baan is.

Deze dinsdag blijven velen echter net als wij, in hun auto en kijken zo naar de races. Het blijft nu dus hopen op mooi weer op de laatste rendag op de vrijdag. De voorspellingen zijn redelijk, dus we zullen maar duimen dat het goed gaat komen. 

Dit jaar laten we het bij de races. Er zijn tijdens deze week nog veel meer activiteiten, maar aangezien het weer niet echt wil meewerken laten we het maar zo. Een volgende keer wil ik graag meer van de activiteiten zien. Zoals de paardenshows, waarbij eigenaren hun paarden showen. Of een van de open stallen bezoeken van paarden eigenaars. Dat lijkt me ook een leuke activiteit. Enfin, dat komt een andere keer nog wel.