Ik ben begonnen om ook actief te zijn op sociale media. Daarover zal ik ook op een andere pagina meer vertellen. Veel fotowerk van mij, maar ook tekeningen in alle soorten en maten zult u vinden op bijvoorbeeld Instagram.

Daarnaast ben ik natuurlijk ook onder de naam Lappmark en mijn persoonlijke naam Angélique Broekman actief op Facebook. Op mijn Lappmark pagina vindt u ook alle bijdragen terug die ik doe op Instagram. Dus als u liever niet Instagram wil installeren, dan krijgt u daar ook alle foto's mee. 

Hetzelfde geldt overigens voor Twitter. Hoewel mijn Twitter toch meest Nederlands gebruikt wordt, zal ik van tijd tot tijd ook Zweedse tweets gaan plaatsen. De bedoeling is eigenlijk om voor Lappmark een eigen Twitteraccount te maken zoals ik ook op Facebook heb gedaan. Echter dit is nog niet het geval. Zodra dit gebeurt zult u het merken want ik kondig het natuurlijk aan op mijn persoonlijke Twitter, maar hier zullen de links veranderen en gaan verwijzen naar het Lappmark account. 

Omdat ik ook aanwezig ben op LinkedIn, zal ook daar in de toekomst meer de aandacht komen voor mijn interesse voor het biosfeer gebied Vindelälven- Juhttátahkka. Ook daar zal ik mijn kunst exposeren, en meer vertellen over mijn werkzaamheden als biosfeerambassadeur. Dit komt langzaam op gang en heeft vooral door de pandemie de nodige vertraging opgelopen. 

Als laatste noem ik Twitch. Ik heb daar inmiddels een account aangemaakt en de bedoeling is dat ik in de toekomst ga streamen op dit kanaal zodat u life mee kunt kijken als ik aan het werk ben. Dan zal ik ook vragen beantwoorden die u in de chat stelt. Maar zover is het nog niet, maar de basis is inmiddels gelegd. Ik verwacht niet dat ik voor juni 2022 mijn eerste lifestream ga maken op Twitch, maar we zullen wel zien misschien wordt het eerder, maar misschien ook later. Want mijn activiteit op Sociale Media hangt vooral af van mijn gezondheid. 

Kunst heeft altijd een ruime plaats gehad in mijn leven en ik hoop dat ik daar nog vele jaren van mag genieten. Alles begon min of meer met het schrijven van gedichten en korte verhalen. Daarna kwam als fotografie, en het bewerken van eigen materiaal in onze eigen doca.

Ik was altijd al geïnteresseerd in fotografie, maar vaak werd ik buitengesloten. Tot ik in 1981 voor het eerst alleen met mijn ouders op vakantie ging. Het was mijn vader die, tegen de wens van mijn moeder in, mij aan het werk zette met de camera. Ik denk dat hij wel degelijk mijn interesse heeft opgemerkt voor de fotografie. 

Het was het begin van mijn creatieve ontwikkeling. Het was ook in dat jaar dat ik begon met schrijven. Mijn verdriet maar ook mijn gelukkige momenten werden beschreven in korte verhalen of gedichten. Mijn enige veilige methode was mijn gedachten opschrijven zodat ik er niet over hoefde te praten. 

Het tekenen was er door de jaren heen wel eens, maar ik voelde me er nooit zeker mee. Ik vond mijn werk nooit goed genoeg om mezelf een kunstenares te mogen noemen. Mijn schrijfsels zijn te vinden op Gedichten en verhalen.

Ik zie nu wel in dat ik daar een einde aan moet maken. En dus ga ik mezelf voortaan wel zien als een kunstenares want diep in mijn hart weet ik dat ik een creatief persoon ben. Hoewel mijn creaties met de camera gemakkelijker zijn en me meer zelfvertrouwen geven wil ik me nu echt ook gaan toeleggen op andere kunst. En dat zal in diverse vormen gaan gebeuren. De Foto pagina's geven u een indruk van mijn fotowerk.

Was ik een aantal jaren geleden al begonnen met het tekenen met soft pastel, dit jaar heb ik dat dan ook eens geprobeerd op ander ruwer papier. Die papier is eigenlijk voor aquarellen maar ik vind het bijzonder geschikt voor mijn werk met pastel krijt. 

Inmiddels ben ik ook begonnen met het proberen van oil pastel krijt. Dat is een compleet nieuwe uitdaging voor mij en ik zal u dan ook meenemen op mijn reis door dit nieuwe land met nieuwe creaties en vooral ook nieuwe ontwikkelingen in mijn creatieve bestaan. 

Het oil pastel kreeg ik tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis in Östersund toen ik door toeval in quarantaine moest. Een verpleegster was nadat ze mij had geholpen ziek geworden en we wisten natuurlijk niet wie haar besmet had. Dus kwam ik in verplichte quarantaine. 

Om die dagen door te komen vroeg ik een kennis van mij die vlakbij woont of deze voor mij de stad in wilde gaan en mij wat tekenbenodigdheden wilde kopen zodat ik in plaats van gaten in de muur te tellen, creatief bezig kon zijn. Het papier was niet helemaal geweldig maar goed, het gaf me in elk geval de mogelijkheid om nieuwe dingen te proberen.

Bovenstaande tekening ontstond eind december/begin januari. Het was een probeersel dat uiteindelijk een van mijn mooiste creaties is geworden. Daarom werd het de achtergrond van mijn Valentijnsgedicht voor Johan. Zijn liefde voor mij, maar ook mijn liefde voor hem betekenen heel erg veel. 

Vertaald komt het hierop neer:

Valentijnsdag

Het is reeds 3269 dagen geleden

Mijn hart slaat echter al 8 jaar voor jou

Maar vandaag wil ik zeggen

Hoeveel ik jou waardeer

Jouw liefde betekent zoveel

Een knuffel in kamer of keuken

Het betekent zoveel voor mij

Daarvoor mijn geliefde Johan, dit gedicht

Zodat je weet, ik houd van jou

Niet alleen vandaag, maar 365 dagen per jaar

Kusjes en knuffels van mij

Ik houd van je 

Liefste

Angélique Celesta

Dit valentijnsgedicht ontstond doordat ik in de week voor valentijnsdag werd opgenomen in het ziekenhuis. Om toch te tonen hoe verbonden ik me voel met mijn liefde schreef ik dit gedicht. Het was niet helemaal makkelijk om te vertalen omdat bepaalde uitdrukkingen niet bestaan in het Nederlands. Daarnaast praat ik inmiddels al ruim 8 jaar de hele dag Zweeds en is ook mijn denken over gegaan naar het denken in de Zweedse taal. Met dank aan mijn Belgische vriend die het gedicht voor mij op de achtergrond zette en de plaatjes erbij zocht. Dankjewel Pierre!

Zoals hierboven al vermeld kwam ik tijdens mijn quarantaine in aanraking met oil pastel. Ik had toen eigenlijk aquarel potloden willen hebben, maar die waren in de stad niet voorradig en dus kreeg ik oil pastel. 

Het eerste dat je merkt is dat het inderdaad moeilijker te hanteren valt dan soft pastel. Je moet echt even oefenen met de druk op het krijt voor je het resultaat krijgt wat je in je hoofd hebt. Het is wel een beetje de vergelijken met de Wasco krijtjes die we vroeger op school hadden om mee te werken. 

Nadat je een schets met oil pastel gemaakt hebt kun je hem meer levend makend door met olie de kleuren te verdunnen. Je krijgt dan ook een soort aquarel resultaat, maar toch heel anders. Doordat het papier erg dun was waarop ik moest werken was mijn eerste uitdaging wel om te kijken hoe ik dit moest aanbrengen. Gelukkig had ik amandelolie gekocht juist voordat ik in quarantaine moest, dus ik had in elk geval olie. Dat scheelde al een heleboel. Een penseel had ik niet, maar een papieren washandje deed de truc ook. Dat was wel leuk om te ontdekken. 

Hoewel ik in het ziekenhuis dus zowel A3 als A4 formaat schetspapier kreeg, begin ik nu toch met het kleinste formaat. Dat geeft me op dat moment het meeste vertrouwen. Maar het begint aan alle kanten te kriebelen om ook met groter papier aan de slag te gaan. 

Omdat dit heel dun papier is, zal ik daarop waarschijnlijk alleen gaan schetsen. Want als dat papier vochtig wordt van water of olie dan beschadigen de bladen die eronder liggen. Of ik moet het papier eerst los maken en dan wordt het moeilijker om het papier te bewerken met water of olie. 

Misschien moet ik toch een bord aanschaffen en wat schilderstape, maar dat is iets voor de toekomst. Op dit moment wil ik me toch het meeste richten op zaken die zo min mogelijk ruimte innemen in huis omdat we niet echt veel plaats hebben om echt iets op te stellen. 

Bij de Dollarstore vind ik tot mijn verbazing speciaal papier voor oil pastel of acrylverf. Dat laatste trekt me helemaal niet. Maar de oil pastel is wel iets dat ik in de toekomst verder wil uitwerken. Deze kleine tekening geeft wel aan dat er veel mogelijkheden zijn aangaande oil pastel. 

Toch denk ik dat ik voorlopig toch eerst de aquarel potloden wil uitproberen. Daar heb ik al eens mee gewerkt, maar dat setje was zo klein dat het moeilijk was om er echt mee te werken. Inmiddels zijn een set met 36 kleuren besteld en ik kan niet wachten tot ze aankomen hier. 

Eenmaal thuis uit het ziekenhuis ging ik op zoek naar de door mij gezochte aquarel potloden. Ik zag de potloden bij een Deense webshop die ook in Zweden levert. De prijs was ook nog eens interessant en dus bestelde ik ze. 

Een week later kwam het pakketje. Ik begon meteen met testen, maar ik vond dat de potloden niet erg prettig reageerden als ik het getekende vochtig maakte met een penseel. Toen keek ik nog eens goed op de verpakking en zag dat er gewone potloden waren geleverd. 

Ik belde de firma op omdat ik het gevoel had dat er een fout in het bestelsysteem zat. En dat was inderdaad het geval. Ik mocht de potloden houden en ze zouden de bestelde potloden nasturen. Ze kwamen een paar dagen later. 

Ondertussen ging ik aan de slag met een mandala op A3 formaat. Dat gaf een rustgevend gevoel. Het maakte de tijd om te wachten op de aquarel potloden ook korter. Het begin was een beetje onwennig omdat het zo nieuw was om opnieuw met kleurenpotloden te beginnen. 

Tijdens mijn laatste ziekenhuisopname was ik helaas weer in een periode gekomen met flashbacks, sinds ik thuis was gekomen waren de nachtmerries wel weer weg. Helaas bleven de flashbacks komen. En het werken met kleurenpotloden was er de oorzaak van dat ik opnieuw de periode doormaakte waarin ik in grote strijd raakte met mijn tekenleraar op het voortgezet onderwijs. 

Ik mocht niet met de door mij gewenste kleuren werken. Alles moest hard en fel zijn. Terwijl ik juist van zachte kleuren houdt. Dat probeerde ik los te laten met deze mandala. Het kostte me een aantal dagen maar uiteindelijk kreeg ik het gevoel onder controle en kon ik de oude pijn loslaten. 

Daarna was de mandala ook vrij snel klaar. Nu alleen wachten op een nieuwe uitdaging. Ik weet nog niet wat ik ga doen met de gewone potloden, maar ik krijg er wel zin in om ook daarmee te gaan werken. 

Ik heb al eens een klein setje potloden gekocht van Faber Castell waarmee je uiteindelijk een aquareleffect verkreeg, maar het kleurenpalet was te klein om er echt wat mee te kunnen doen. De potloden raakten zoek tijdens een van de vele verhuizingen en dus heb ik besloten om eens te gaan kijken naar dit deel van mijn interesse. 

Op internet vond ik een mooie set van Bruynzeel met een veel ruimer palet, namelijk 36 kleuren. Nu ga ik dus echt een sprong in het diepe nemen. Want ik wil toch voor de zomer kijken of ik ergens kan exposeren. Konst i kvarnen in Vindeln is nu te ver weg om mee te beginnen dus ik zal moeten gaan kijken naar de mogelijkheden dichter bij huis. 

Ik moet nog een beetje geduld hebben want ik kreeg de verkeerde potloden opgestuurd. Dus ja, dan maar wachten tot de volgende leverantie komt. Ondertussen kan ik de andere potloden gewoon gebruiken omdat ik die mag houden. Tot service van Computer Salg. Daar gaan we in de toekomst wel meer bestellen. Een goede klantenservice is veel waard. 

Misschien moet ik eens gaan praten op het gemeentehuis, dat zou een enorme stap voortwaards zijn. Ergens moet ik beginnen en dat is dan wel met het testen van tekenen en schilderen met aquarel potloden. Ik heb er in elk geval heel veel zin in. Als straks de zon zich meer laat zien en de bossen rondom Sveg ontdooien van hun laag sneeuw en ijs, wil ik weer gaan fotograferen, maar ook gaan tekenen buiten. Daarvoor lijkt het me ideaal om te kunnen tekenen buiten en daarna thuis de kleuren uit te werken met behulp van water. 

Het resultaat van de tekening hiernaast ziet u hieronder. Het is een zoeken naar waar je de kleuren met een penseel en water bewerken en waar niet. Het is een leuk spel dat ook leuk is voor kinderen die graag willen schilderen, zonder de rommel van verftubes en palet.  

Ik vond een poosje terug een oud kunstwerkje. Schilderingen gemaakt door acrylverf op papier te druppelen en dan dubbel te vouwen. Nu had ik mooi aquarel papier A5. 300 grams. Laat zich nog net goed vouwen. Ik maakte een proefdruk en dat werd geweldig. Wel werk ik nu met temperaverf en vaak met de variant met metallic. Er is nu een serie van 50 klaar.

Nu ga ik deze inscannen zodat ze verkocht kunnen worden. Ze kunnen als schilderijtjes gebruikt worden of als kaart om te versturen. Als dat een beetje gaat lopen dan ga ik nog een tweede serie maken. De eerste is al verkocht. Mijn vriendin Marcela heeft de eer. Het eerste schilderijtje is inmiddels op weg naar Zwitserland. Nu maar eens gaan bedenken hoe ik deze kaarten de wereld in ga helpen. Want voor het opstarten van mijn webshop is het nog veel te vroeg. 

Al heel jong begon ik met meditatie. Mijn moeder was er fel op tegen. Ze vond niet dat ik ne met dat soort dingen moest bezig houden. Maar ik wist dat het me hielp en vooral om te ontspannen van de "rare" ervaringen die ik heb sinds ik me kon herinneren. 

Mijn eerste ervaringen weet ik meer omdat anderen me hierover verteld hebben. Zo vertelde een vrouw van een collega van mijn vader hoe ik mijn moeder,  toen ik nog geen 3 jaar oud was, vertelde dat mijn moeder altijd bezocht met een vliegtuig en dat ik altijd rozen voor haar kocht. Mijn moeder deed het af als onzin, maar Jo dacht verder na. 

Ze vertelde me hoe ze met Joop had gepraat over het feit dat ik woorden gebruikte als "vliegtuig" in 1972 waren vliegtuigen niet echt in het nieuws. Volwassenen wisten natuurlijk wel wat vliegtuigen waren, maar hoe zou ik moeten weten wat vliegtuigen waren. En waarom praatte ik altijd over het feit dat ik niet in Nederland hoorde te wonen? Ze hadden er geen antwoorden op, maar het overtuigde hun wel van het feit dat ik speciaal was. Iets dat mijn vader altijd had bevestigd. 

Ik heb moeten lachen toen ze het me 92 jaar oud, vertelde in haar huis vlakbij mijn geboortehuis. We hadden een mooie relatie tot haar dood 3 jaar later. Ze gaf me veel informatie over mijn jongste jaren. Hoewel ze geen antwoorden had op mijn meest belangrijkste vragen, gaf haar informatie mij wel een beeld over wat er in die eerste jaren is gebeurd. 

Het was ook een bevestiging dat ik al heel jong bezig was om rust te vinden om me heen. Het meditatie wil ik het nog niet noemen, maar had mijn moeder meer open gestaan voor mijn zoeken naar rust, dan had ze waarschijnlijk wel ingezien dat hetgeen ik deed niet onder spelen viel. Maar zei was daar niet in geinteresseerd. Dat zal ik later nog wel beschrijven. Vanaf dat ik 9 jaar oud was en ik mee mocht met mijn ouders naar een Duitse natuurgenezen en chiropractor/iriscopist dat ik voor het eerst hoorde over het gebruik van muziek om het lichaam te ontspannen. 

Ik was in die tijd chronisch ziek, uitgeput is misschien een beter woord, en hij gaf me tips om met behulp van geluiden mijn lichaam te ontspannen. Ik weet dat mijn moeder er vanuit ging dat ik hem niet volledig kon verstaan, maar dat kon ik wel. En dus begon ik vanaf dat moment met het gebruik maken van muziek om te ontspannen. 

In 1993 zocht ik voor het eerst hulp voor mijn problemen. Ik ging er toen nog er vanuit dat mijn psychische onrust van mijzelf kwam, maar al snel werd me duidelijk dat het mijn moeder was die alles verergerde. 

Ik was inmiddels al sinds januari ziek verklaard en ik was overspannen van een jaar vol spanningen. Ik had nog geen idee wat er nu eigenlijk de oorzaak van was, maar ik was wel bereid om te vechten voor mijn leven. En dus ging ik vrijwillig naar een dagopname in een psychisch ziekenhuis. 

Ik gaf aan dat ik graag aan muziek therapie zou doen, omdat het luisteren naar muziek een positief effect had op mijn gezondheid. Ik vertelde dat ik welliswaar A-musicaal was, maar het luisteren naar muziek gaf me veel energie. Dat werd meteen vertaald met dan moet je dus instrumenten gaan bespelen. Iets waar ik dus helemaal niet open voor stond in die tijd en meer angst veroorzaakte bovenop de angst die ik reeds had. 

Na de eerste dagen voelde me niet op mijn plaats omdat ik niet mocht mediteren. Dat was ongezond volgens mijn muziektherapeut. Ik moest me over mijn angst voor muziekinstrumenten heen zetten. Hm, ik had geen angst voor muziekinstrumenten, ik had alleen geen muziekgevoel dat het mogelijk maakte om een instrument te bespelen. Ik mocht echter in geen geval luisteren naar muziek, ik moest muziek maken. Dat had dus een tegenovergesteld effect. En dus was ik niet echt voor het aanschaffen van instrumenten. 

Daarna merkte men dat ik graag mijn gevoelens verwerkte in gedichten en dus mocht ik niet meer schrijven in mijn dagboek en ook geen gedichten meer schrijven. In plaats daarvan moest ik gaan schilderen en dat triggerde dan weer mijn oude angst die ik had tijdens mijn tekenlessen op school. Ik voelde me gevangen. Tot overmaat van ramp moest ik gaan voetballen. ik gaf aan dat dat mijn man zwakke achillespezen niet verstandig was. Dat ik volgens mijn fysio me beter nog bezig houden met bij badminton, als ik me niet zo inspannen om te winnen, hm dat is onmogelijk. Toch hield ik me fit met oa badminton en heel veel zwemmen. De kliniek dreef echter door en voor het einde van de tweede week belandde ik op de Eerste Hulp van het ziekenhuis, 

Daar vandaan heb ik mijn partner gebeld en dat hij ervoor moest zorgen dat ik daar weg kwam. Hij belde in elk geval mijn pleegvader die iets te snel op de plaats van mijn stress aankwam. Hij had toen mijn spullen al opgehaald. en vroeg of ik nog iemand wou spreken. Mijn antwoord was nee. Ik wilde naar huis. Hij nam me mee naar zijn huis en verzorgde me de weken erna. Met behulp van muziek kwam ik weer een beetje boven water. Daar kreeg ik mijn doorlopende verjaardagsgeschenk, een doorlopend abonnement op hetM theater in Venlo. 

Mijn flashbacks hielden me lang tegen om nog iets met muziek te doen. 

Het eerste instrument dat ik kocht was een Afrikaanse drum. Mijn vaste adres voor kristallen had de hand gelegd op een 10 tal afrikaanse trommels. Juist deze vorm trok mijn aandacht. En zonder dwang gaf hij mij de drumstokjes en liet me alleen met mijn gevoelens en gedachten. 

Toen ik zei dat ik dacht dat ik met deze trommel kon werken zei hij me dat hij mij in gedachten had. Wetende dat ik een trauma had opgelopen tijdens die korte therapie periode. Toch wist ik meteen dat ik hem moest kopen. Hij hielp me met een prijs die ik kon betalen, net als hij met de kristallen deed. 

Voor het eerst had ik het gevoel dat ik weer op de goede weg was. Al had ik nog geen idee hoe lang en moeilijk de weg zou blijken te zijn. Toch begon daar het gevoel te vormen dat ik toch iets met muziekinstrumenten zou doen in de toekomst. Zo lang ik nog in Nederland woonachtig was kwam er weinig van spelen. Maar ik wist dat deze drum mijn leven zou veranderen. 

In Zweden begon ik er voor het eerst op te spelen in 2019. In 2013 kocht ik reeds een samische drum. Ene die ik voorzichtig ging gebruiken in de eenzaamheid van de bossen. Het gaf me kracht en moed. Terwijl ik wist dat ik me nog steeds in een vrije val bevond. Toch was meditatie met geluid voor mij een van de oplossingen. Toch is dat makkelijker gezegd dan gedaan. 

Pas in 2024 begon ik te beseffen dat mijn genezing voor een deel te maken had met geluid. En dus ging ik op zoek. Als eerste kocht er een aantal kristallen klankschalen bij. Ik kocht er 2 maar ene was niet de juiste maat. Ipv terug sturen mocht ik hem houden en werd de juiste opgestuurd. 

Daarna kwamen de stemvorken, een metalen drum en wat kleine instrumenten. Ineens wist ik, dit ben ik. Nu in 2025 zal ik alleerst gebruik maken van de instrumenten voor mijn eigen genezing. Ik hoop meer rust te vingen voor mijn PTSS. Ik zal ook deze meditaties gaan streamen op Twitch. Ik kan alleen nog niet zeggen wanneer ik weer ga streamen. 

Mandala's zijn een nieuwe rage volgens sommigen, maar als u daar meer aandacht zou besteden zou u weten dat mandala's al heel lang worden gebruikt in voor de oosterse culturen. 

Het is waar dat men de laatste tijd meer en meer mandala kleurboeken ziet in de boekhandel en op internet. Maar voor ik u meer over dat deel ga vertellen wil ik u eerst meenemen in de reis van een mandala. 

De meeste volwassenen denken dat ze moeten beginnen met mandala boeken voor volwassenen. Het tegendeel is echter waar. Vooral voor echte beginners is het beginnen met meer eenvoudige meer voor kinderen bedoelde mandala boeken een aanrader. Hoewel ik lang geleden al begon met mandalas. heb ik me de afgelopen tijd bezig gehouden van eenvoudige mandalas. Waarom? Omdat het me allemaal te veel werd.